Personalistyczne rozumienie kontemplacji

Celem artykułu jest ukazanie sensu i doniosłości kontemplacji w kolorycie współczesnej myśli chrześcijańskiej, która ujmuje człowieka jako osobę. Wydaje się, że personalizm daje możliwość uniknięcia ujęć redukujących modlitwę człowieka do procesu psychofizycznego, emocjonalnego, beztreściowego i w ...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Author: Jan Krzysztof Miczyński
Format: Article
Language:English
Published: The Pontifical University of John Paul II in Krakow 2023-06-01
Series:Polonia Sacra
Subjects:
Online Access:http://czasopisma.upjp2.edu.pl/poloniasacra/article/view/4657
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
_version_ 1823857253310005248
author Jan Krzysztof Miczyński
author_facet Jan Krzysztof Miczyński
author_sort Jan Krzysztof Miczyński
collection DOAJ
description Celem artykułu jest ukazanie sensu i doniosłości kontemplacji w kolorycie współczesnej myśli chrześcijańskiej, która ujmuje człowieka jako osobę. Wydaje się, że personalizm daje możliwość uniknięcia ujęć redukujących modlitwę człowieka do procesu psychofizycznego, emocjonalnego, beztreściowego i w sumie nierealnego, polegającego na autotranscendencji. Wszystkie wymiary życia ludzkiego są istotne, ale ujęcia fragmentaryczne nie wyczerpują treści fenomenu osoby. W konsekwencji też mogą prowadzić do błędnego rozumienia relacji z Bogiem. Z tego też powodu artykuł omawia w kolorycie personalistycznym trzy ważne tematy, są nimi: podmiot, przedmiot i istota kontemplacji. Metodę badawczą można określić jako personalistyczną (hermeneutycznym kluczem badawczym jest osoba). Punktem wyjścia dla przeprowadzonej analizy jest omówienie wewnętrznej struktury osobowej człowieka i w jej świetle spojrzenie na fenomen kontemplacji, na wewnętrzny i zewnętrzny świat życia ludzkiego. Analiza nawiązuje do tradycji teologiczno-duchowej Kościoła, a także do nauczania świętych. Stara się w sposób całościowy i niekiedy twórczo-krytyczny ocenić ujęcia starsze. Jako podstawowe źródło przyjmuje objawienie zawarte w Piśmie Świętym. Główne wnioski przeprowadzonych analiz są następujące: podmiotem kontemplującym jest cała ludzka osoba (pomimo że główną rolę pełni umysł); głównym przedmiotem jest Communio Personarum (Osoby Niestworzone, Trójca Święta); kontemplacja — dzięki łasce Bożej — jest relacją z Osobowym Bogiem, jest „udoskonalaniem” wewnętrznych struktur człowieka do zjednoczenia się z Osobami Bożymi (wewnętrzna struktura ludzka staje się podobna do wewnętrznej struktury Osoby Niestworzonej); jest to proces, który można nazwać chrystyfikacją (uchrystusowieniem), przebóstwieniem, eschatologizacją świata osób stworzonych — osoby indywidualnej i osoby społecznej (całej rodziny ludzkiej).
format Article
id doaj-art-087ec8c878e34a9dad2f3d4d81144440
institution Kabale University
issn 1428-5673
2391-6575
language English
publishDate 2023-06-01
publisher The Pontifical University of John Paul II in Krakow
record_format Article
series Polonia Sacra
spelling doaj-art-087ec8c878e34a9dad2f3d4d811444402025-02-11T22:58:33ZengThe Pontifical University of John Paul II in KrakowPolonia Sacra1428-56732391-65752023-06-0127210.15633/ps.27204Personalistyczne rozumienie kontemplacjiJan Krzysztof Miczyński0https://orcid.org/0000-0003-1052-5655Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II w Lublinie Celem artykułu jest ukazanie sensu i doniosłości kontemplacji w kolorycie współczesnej myśli chrześcijańskiej, która ujmuje człowieka jako osobę. Wydaje się, że personalizm daje możliwość uniknięcia ujęć redukujących modlitwę człowieka do procesu psychofizycznego, emocjonalnego, beztreściowego i w sumie nierealnego, polegającego na autotranscendencji. Wszystkie wymiary życia ludzkiego są istotne, ale ujęcia fragmentaryczne nie wyczerpują treści fenomenu osoby. W konsekwencji też mogą prowadzić do błędnego rozumienia relacji z Bogiem. Z tego też powodu artykuł omawia w kolorycie personalistycznym trzy ważne tematy, są nimi: podmiot, przedmiot i istota kontemplacji. Metodę badawczą można określić jako personalistyczną (hermeneutycznym kluczem badawczym jest osoba). Punktem wyjścia dla przeprowadzonej analizy jest omówienie wewnętrznej struktury osobowej człowieka i w jej świetle spojrzenie na fenomen kontemplacji, na wewnętrzny i zewnętrzny świat życia ludzkiego. Analiza nawiązuje do tradycji teologiczno-duchowej Kościoła, a także do nauczania świętych. Stara się w sposób całościowy i niekiedy twórczo-krytyczny ocenić ujęcia starsze. Jako podstawowe źródło przyjmuje objawienie zawarte w Piśmie Świętym. Główne wnioski przeprowadzonych analiz są następujące: podmiotem kontemplującym jest cała ludzka osoba (pomimo że główną rolę pełni umysł); głównym przedmiotem jest Communio Personarum (Osoby Niestworzone, Trójca Święta); kontemplacja — dzięki łasce Bożej — jest relacją z Osobowym Bogiem, jest „udoskonalaniem” wewnętrznych struktur człowieka do zjednoczenia się z Osobami Bożymi (wewnętrzna struktura ludzka staje się podobna do wewnętrznej struktury Osoby Niestworzonej); jest to proces, który można nazwać chrystyfikacją (uchrystusowieniem), przebóstwieniem, eschatologizacją świata osób stworzonych — osoby indywidualnej i osoby społecznej (całej rodziny ludzkiej). http://czasopisma.upjp2.edu.pl/poloniasacra/article/view/4657kontemplacjamodlitwaciałoduszaduchjaźń
spellingShingle Jan Krzysztof Miczyński
Personalistyczne rozumienie kontemplacji
Polonia Sacra
kontemplacja
modlitwa
ciało
dusza
duch
jaźń
title Personalistyczne rozumienie kontemplacji
title_full Personalistyczne rozumienie kontemplacji
title_fullStr Personalistyczne rozumienie kontemplacji
title_full_unstemmed Personalistyczne rozumienie kontemplacji
title_short Personalistyczne rozumienie kontemplacji
title_sort personalistyczne rozumienie kontemplacji
topic kontemplacja
modlitwa
ciało
dusza
duch
jaźń
url http://czasopisma.upjp2.edu.pl/poloniasacra/article/view/4657
work_keys_str_mv AT jankrzysztofmiczynski personalistycznerozumieniekontemplacji